Nieporozumienie

Zdjęcie pochodzi jeszcze z lutego i obchodów Chińskiego Nowego Roku- inny styl dla każdego znaku zodiaku.

Ostatnio zafundowałam mojemu niewinnemu facetowi istny rollercoaster emocjonalny. Nie było to w żadnej mierze zamierzone, ot po prostu delikwent miał pecha.

Po pierwsze jestem typową babą, która ma tysiące szmatek w swojej szafie. Serio, jeśli chodzi o ilość ciuchów, to nie ma już dla mnie nadziei na poprawę. Może to dlatego, że jestem jedynaczką, może to dlatego, że mama zawsze zachęcała mnie do kupowania tysięcy rzeczy? Nie wiem, ale podejrzewam, że jest to rodzinne, bo ostatnio kochana mama pokazywała mi przez telefon swoje najnowsze łupy ze sklepu i zauważyłam na naszej rozmowie video, że wyciąga je z mojej szafy, a nie ze swojej. Otóż w jej szafie skończyło się już miejsce, dlatego zagnieździła się w mojej! Od kiedy tylko pamiętam moje ciuchy zawsze były i w szafie (na obecny letnio-wiosenny sezon), i jeszcze w worze (na nadchodzący ziomowo-jesienny sezon). Nie inaczej jest w Australii, gdzie połowa ciuchów żyje w walizce w garażu, a druga połowa żyje w szafie. Kwiecień jest w Australii już chłodny, przynajmniej w naszym mieście, więc czas było przerzucić letnią kolekcję do garażu, a zimową wyciągnąć na światło dzienne i ułożyć w szafie. Tak też zrobiłam z samego rana, a jako że mój facet śpi dłużej niż ja, miałam nadzieję, że zdążę zanim się obudzi. Plan się oczywiście nie powiódł, facet wstał i zastał mnie siedzącą i rolującą spódnice wśród stert ciuchów po mojej lewej, i po prawej, i w szafie, i na krześle, i w walizce. Myślę, że biedaczek dostał traumy, bo tylko stęknął coś pomiędzy ,,znowu?” a ,,o nie!” i ukrył się w łazience póki nie sprzątnęłam tego chaosu.

Reszta dnia upłynęła nam na niczym, a mój facet próbował mnie zachęcić do tego, żeby pozbyć się paru rzeczy z szafy, bo ,,na pewno wszystkiego nie noszę”, a on nie chce, żeby sterta ciuchów zaatakowała go, wylatując kiedyś z szafy. Nie zdążyliśmy się o to pokłócić, bo przerwał nam kurier, do którego trzeba było zejść na dół i odebrać co tam przyniósł. Mój facet wrócił z tego spotkania jakiś odmieniony, rozpromieniony, ściskając mały pakunek. Znacie może tę historyjkę, że nie należy pytać kobiety, ile wydała na ciuchy, a faceta, ile wydał na swoje hobby (komputer, auto, czy inne gadżety)? Myślałam, że sam kupił kolejną rzecz do kompa, kartę, wiatrak czy inne ustrojstwo i teraz mu głupio, że naskoczył na mnie i moje ciuchy. Ale nie pasowało to do jego słów ,,skarbie, może nawet i kupię ci tę kolejną sukienkę, bo chyba cię kocham, bo widzisz- nie wiedziałem, że kręcą cię takie rzeczy, bo nigdy nie mówiłaś! Dlaczego nigdy nie mówiłaś?” Dopiero kiedy otrząsnęłam się z marzeń o tym, jakiego koloru ma być ta nowa sukienka, zauważyłam, że facet wyciąga do mnie ten pakunek i wymownie na niego patrzy. Pakunek był o dziwo zaadresowany do mnie i miał wielki napis ”Bolesne przyjemności” na opakowaniu (Painful pleasures dla ogarniających angielski). Cóż, zostawmy rozważania dotyczące tego, że facet wybacza mi i kocha bardziej za ewentualne upodobania seksualne, zostawmy też rozważania tego, czy takie upodobania są ok czy nie. Najważniejsze jest to, że facet absolutnie chciał się dowiedzieć, co ukrywa się w tej paczce, więc niestety musiałam ją przy nim otworzyć. I tu nastąpił emocjonalny zjazd mojego faceta: nigdy nie widziałam tak zaskoczonego, potem zdziwionego, a potem wściekle ganiającego mnie wokół stołu mojego faceta, który zobaczywszy moje świeżo kupione kolczyki do pępka w paczce ”Bolesne przyjemności”, zaczął obiecywać, że zamknie mnie w szafie z tymi ciuchami aż przestanę kupować nowe duperele. Najgorsze jest to, że w środę przyjeżdża paczka ze sportowymi ciuchami, które zamówiłam na rurkowe i kółkowe tańce. Chyba przekieruję ją na adres pracy i przyniosę do domu, jak facet będzie poza domem, w przeciwnym razie podejrzewam, że wylecę przez balkon razem z tymi ciuchami : ) Miłego weekendu!