Zapomniane piosenki

Dzisiaj wpadam tylko na chwilę. Jest w Sydney takie mało znane miejsce, które sąsiaduje z jedną z większych ulic, wielkich sklepów i toną ludzi, która przelewa się tuż obok. Jednak mało kto schodzi z tej głównej drogi w ciemną alejkę zwaną Angel Place (miejsce anioła?). Tę ciemną alejkę, zakończoną ślepą uliczką, widzicie na powyższym zdjeciu. Jest tam stała instalacja artystyczna stworzona przez Michaela Thamasa Hilla. Jej tytuł to ,,Zapomniane piosenki” i składa się z rozwieszonych między dwoma budynkami klatek ptaków. Klatki są na tyle wysoko ponad naszymi głowami, że nie da się ich dotknąć, nawet jeśli spróbujecie podskoczyć.

W alejce dzień i noc odgrywane są dźwięki ptaków, które kiedyś zamieszkiwały na tym terenie, ale niestety wyniosły się wraz z rozrastaniem się miasta do jego obecnych rozmiarów. Dźwięki ptaków zmieniają się w zależności od tego czy jest to noc, czy dzień- imitując dosyć realistycznie to, co moglibyśmy usłyszeć, gdyby człowiek nie przegonił ptaków z ich dawnego terytorium.

W sumie nie wiem do końca, jak powinnam interpretować tę wystawę artystyczną. Czy klatki mają symbolizować to, że rozrastające się miasto zaproponowało ptakom alternatywę w postaci hałasu i ograniczonej przestrzeni, dlatego ptaki uciekły (i dlatego klatki wiszą puste). Gdzieś czytałam, że obecne miejskie ptaki śpiewają o wiele głośniej niż kiedyś, bo najzwyczajniej w świecie nie słyszą siebie nawzajem, dlatego próbują przekrzykiwać uliczny szum. Z drugiej strony może ta instalacja miała na celu pokazać, że to my zamknęliśmy się w takich klatkach- w czterech ścianach budynku i w czterech kątach naszego miasta, z którego rzadko kiedy wyściubiamy nos, a natura zostawiła nas samych pośród naszej betonowej dżungli, bo nie podobało jej się stworzone przez nas miejsce.

Którakolwiek wersja jest prawdziwa, Angel Place wydaje mi się dosyć przytłaczające- nikomu klatka nie kojarzy się dobrze, a tym bardziej 40-50 dyndających klatek w ślepej uliczce. Dodatkowo dźwięki ptaków puszczane z głośników obok tym bardziej działają dołująco, kiedy pomyślimy sobie, że nasza cudowna technologia i zdobycze cywilizacji, którymi się na codzień szczycimy, zepsuła coś innego- coś, co być może utraciliśmy bezpowrotnie.